یزدفردا "محمد امامی "شهر انبار در ساحل رود فرات از جانب مدائن به طرف شام قرار دارد. مردم آن قبل از فتح مدائن توسط مسلمین، ایرانی بودند و در آن جا کشاورزی می کردند. این شهر ساحلی پس از فتح ایران، تحت حکومت اسلام درآمد، و دهقانان آن جا از یوغ اسارت شاهان ساسانی آزاد شدند، و به اسلام گرویدند، گروهی از مسیحیان نیز در آن جا سکونت داشتند( و پس از اسلام، مردم این شهر را ایرانیان و عرب های اطراف و مهاجر تشکیل می دادند.)
در جریان جنگ صفین، به امام علی (ع) خبر می رسد که سپاه معاویه، به شهر حمله کرده و از پای دختری، خلخال ( چیزی شبیه به دستبند) ربوده اند.
حضرت علی برآشفت و نگران گردید. مردمان را در مسجد گرد آورد و فرمود: « فلو ان امرا مسلما مات من بعد هذا اسفا، ما کان به ملوما، بل کان عندی جدیرا.
اگر از خبر این حادثه جانگداز، مسلمانی از غصه بمیرد، سرزنش ندارد، بلکه از نظر من سزاوار است این گونه بمیرد!
سپس سپاه همراه امام علی (ع) از شهر کوفه به سوی جبهه صفین حرکت کردند، در مسیر راه به شهر انبار رسیدند، کشاورزان ایرانی شهر انبار را آزاد نمودند. آنها هم طبق تشریفات ایران قدیم، صف کشیده بودند تا از امام علی(ع) استقبال نموده و او را بدرقه کنند، آنها وقتی که امام علی را دیدند، از مرکب های خود پیاده شده، با هلهله و شادی در پیشاپیش علی (ع) می دویدند( همانند تشریفاتی که ایرانیان قدیم برای شاهان خود انجام می دادند.)
این مراسم گرچه بیان گر علاقه آنها به علی (ع) بود، ولی امام علی(ع) نمی خواست که آنها به پیروی از سنت، شخصیت انسانی خود را خوار سازند، از این رو شدیدا آن ها را از چنین روشی نهی کرد و فرمود:« سوگند به خدا! با این رفتار، زمامداران شما بهره مند نمی شوند، و شما در دنیا با این رفتار، خود را به زحمت بیهوده می اندازید که موجب خشم خدا شده و برای قیامت شما نیز مایه بدبختی است، آیا هیچ خردمندی، خشم خدا را به بهای مشقت و زحمت بیهوده خویش خریدار است؟!»
به این ترتیب امام علی(ع) به آن تازه مسلمانان، درس عزت نفس و بلند همتی آموخت وآنان را از برنامه های غلط طاغوتی بر حذر داشت، و سنت های بالنده اسلامی را به آنان آموخت، و همچنین به زمامداران آموخت که هرگز برای شکوه ظاهری خود، به ذلت دیگران، خشنود نگردند.
این جاست که مغیره بن شعبه( سیاستمدار عرب) همواره می گفت: کان علی علیه السلام امیل الی الموالی و الطف بهم و کان عمر اشد تباعدا منهم.
تمایل و مهربانی علی(ع) نسبت به موالی، بیشتر بود، و عمر بر عکس، به شدت از آن ها دوری می کرد.

منبع : سایت آفتاب

یزدفردا

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا